Radio

Wczoraj po raz pierwszy użyłem słuchawek radiowych. Stwierdziłem, że to całkiem przyjemny sposób, by być przekonanym, że ma się jakąś rozrywkę. Słuchamy czegoś odległego, a ci, którzy wypuszczają owo słyszalne w świat, równocześnie przemawiają do wszystkich, tzn. pozostają w zupełnej niewiedzy co do liczby i szczególnego charakteru słuchaczy.

Czytaj dalej

Ideał indywidualizacji-inkluzji powinien stać się nadrzędną ideą, do której odwołują się krytycy społeczni. Zawarta jest w nim synteza dwóch zasad, które łączą w sobie najlepsze cechy socjalistyczno-komunitariańskiej tradycji krytycznej, odnoszącej się do ideału pełnej inkluzji grup w społeczeństwie, z anarchistyczno-liberalną krytyką społeczną, odnoszącą się do obrony indywiduum.

Czytaj dalej

Przyjdzie Mordor i nas zje Ziemowita Szczerka to opowieść o polskich „plecakowcach” wyjeżdżających na Wschód w poszukiwaniu „hardkoru” i przygody.

Czytaj dalej

Zamiast (?) wstępu:

Trzy zamieszczone w tomie opowiadania traktują o doświadczeniu psychodelicznym przydarzającym się „językowi”; jedno wynika z drugiego, co znaczy, że Ociupina ziemi tarasuje byka jest skondensowaną formą Angielskiego z Anglikami, a sama zawiera się w tekście Broadcast.

Czytaj dalej

Uśmiech.

– Jak nazwisko?

Uśmiech.

– Nazwisko?

Cisza.

Czytaj dalej

Biuro Poezji

Biuro Poezji, założone w 1971 roku i zamknięte 26 grudnia 1984 roku, działało w Warszawie w mieszkaniu Andrzeja Partuma przy ulicy Poznańskiej 38/14e, na szóstym piętrze.

Czytaj dalej

Marcin Adamczak
Część pierwsza [fragment]
Zespoły filmowe jako rzeczywistość

Celem części pierwszej nie jest powielanie poczynionych już ustaleń, lecz przyjrzenie się zespołom w optyce „kultury produkcji”, jako specyficznym miejscom pracy, (...)

Czytaj dalej

Block wskazuje na trzy najważniejsze projekty, które ustabilizowały pozycję poezji cyfrowej¹. W 1995 roku Loss Pequeno Glazier i Charles Bernstein założyli Electronic Poetry Center² – centrum zapewniające dostęp do wielu zasobów poezji elektronicznej, czasopism i tekstów archiwalnych.

Czytaj dalej

Ostatnia rzecz, której mi nie chcą nawet drukować, bo obraża, to się nazywa Włosy błazna. To jest taka bardzo właściwie smutna rzecz. Rzeczywiście smutna. Tu uważam, że osiągnąłem granice nihilizmu swojego. Opis takiego negatywnego cyrku, negatywu cyrku.

Czytaj dalej