Mulvey dołączyła do Ruchu Kobiet we wczesnych latach siedemdziesiątych, a w roku 1973 napisała swój nowatorski i ważny esej, Przyjemność wzrokowa a kino narracyjne (opublikowane w 1975 roku w magazynie „Screen”).

Czytaj dalej

Surrealizm to temat wbrew pozorom niełatwy, a zdecydowanie jeszcze trudniejszy, gdy chcemy go poszukiwać w kinie polskim. Badaczki i badacze sztuki polskiej, którzy surrealizmowi poświęcili choć trochę uwagi, zazwyczaj podkreślają zgodnie, że w sztuce polskiej właściwie go nie było…

Czytaj dalej

Nowy tydzień prób rozpoczyna długa rozmowa na temat doświadczeń poprzedniego tygodnia. Podsumowana zostaje przebyta droga. Powstaje katalog scen, które z różnych powodów zapadły w pamięć. Porównuje się sceny warsztatowe ze scenami powstałymi ostatnio. Fabre proponuje, by część z nich jeszcze raz obejrzeć.

Czytaj dalej

Książkowy debiut Pawła Dunajko to pozbawiony stałego tytułu poemat prozą – myśl rozpięta między milczeniem a ciszą. Utwór składa się z 34 kart umieszczonych w kopercie z wyciętymi okienkami – w zależności od ułożenia kart, powstaje zmienny, ruchomy tytuł.

Czytaj dalej

Fragmenty debiutu prozatorskiego Andrzeja Szpindlera, autora awangardowego tomiku "Andrzej King Kong a co? Nic, rozległe pole bobu i jego mięsopust prawy Szpindler". Premiera książki "Oko chce bardziej, niż chce tego wątroba!" już w piątek (25.06.2010), w ramach festiwalu Ha!wangarda.

Czytaj dalej

Przed Pałacem Kultury w Warszawie.Jezus stoi na niewielkim podeście. Opodal zaparkowany jest duży bus z napisem ''Jezus na prezydenta!'' i wielką podobizną kandydata. Jezus ma na sobie garnitur, w ręku trzyma megafon. Gromadzi się coraz większy tłum ludzi. Wśród nich uwijają się ludzie Wysmukłego, którzy rozdają ulotki wyborcze.

Czytaj dalej

Niektórzy nazywali go Rasputinem, inni – tylko kardynałem Mazarinim. W każdym razie ów mężczyzna był osobistym doradcą prezydenta i najpotężniejszym Europejczykiem w kraju. A do tego jednym z naszych ludzi, Szwajcarem. Zaraz na początku naszej współpracy Dyrekcja oddała do dyspozycji prezydenta doradcę.

Czytaj dalej

Narodowy krajobraz pojawia się w omawianych filmach w dwóch głównych wariantach: wiejskim i miejskim; oba początkowo w tonacji kanonicznej, potem – parodystycznej. Gdyby akcja Zapomnianej melodii toczyła się w szlacheckim dworku, pojawiłby się tu zapewne archetypowy krajobraz Soplicowa w czystej postaci.

Czytaj dalej

Jego pokój znajdował się na pierwszym piętrze, jak wszystkie sypialnie. Rano zostawił okno otwarte. Mimo to wewnątrz panował zaduch. Chłopiec przebrał się. Szkolne ubranie było przepocone, na spodniach ciągle miał piach i źdźbła trawy, na prawym kolanie dżinsy były lekko rozdarte. Wyjrzał przez okno.

Czytaj dalej