[Książka] powinna zainteresować badaczy różnych gałęzi nauki: literaturoznawców, socjologów, kulturoznawców, politologów, ekonomistów, badaczy środków masowego komunikowania, pedagogów, księgoznawców, a także bibiotekoznawców. Ale może okazać się też cennym przewodnikiem dla praktyków: wydawców, księgarzy i bibliotekarzy.

W mrocznym czasie choroby rozpoczęła pisanie bloga. Uznała swój stan za niespodziewaną podróż do dalekiego kraju, z którego pisze reportaż dla nas, bo nigdy tam nie byliśmy. Jej zapiski ukazały się właśnie jako książka „Wołgą przez Afazję” (Wydawnictwo Ha!art). To coś z pogranicza literatury faktu, poezji wizualnej i dzieła sztuki.

Kanadyjczyk od piętnastu lat mieszka w Krakowie. Wydaje się, że ta książka jest w pewnym sensie hołdem złożonym polskiej kulturze i mentalności Polaków. Poza tym, „Nie to/Nie tamto” to naprawdę interesujące spojrzenie na wciąż zaskakującą i niezbadaną rzeczywistość.

Patrzcie, „młodzi” polscy pisarze, można wyprodukować świetną rzecz nie nurzając się w fizjonomiach trzydziestolatków mówiących wprost o jałowości egzystencji!

Nick Montfort w „Zegarze Światowym” podjął się próby opisania jednej minuty życia wielu osób. A właściwie zrobił to za niego program komputerowy. To 1440 mikrohistorie wygenerowane w Phytonie na bazie kodu, przy użyciu zewnętrznej aplikacji ze strefami czasowymi.

Warto sięgnąć po "Kompletną historię...", ale tekst ten należy traktować jako zaproszenie do zapoznania się z innymi odsłonami liberatury.

Polecam magazyn wszystkim, którzy interesują się literaturą i chcą łyknąć trochę wiedzy na temat możliwości, jakie daje zabawa słowem i współczesnymi technikami.

Od transformacji ustrojowej z roku 1989 upłynęło już trochę czasu. Zdaje się, że formuły używane do opisu ostatniego ćwierćwiecza życia literackiego – demokratyzacja gustu, komercjalizacja i homogenizacja kultury – to najczęściej hasła, którymi wycieramy sobie usta podczas towarzyskich pogawędek, nie zastanawiając się głębiej, co, kto, jak. Wiemy, że „rządzi pieniądz i rynek”, ale rzadko kiedy pytamy, jak to robi. Literatura polska po 1989 roku w świetle teorii Pierre’a Bourdieu. Raport z badań to książka, która nie ma gotowej odpowiedzi na to pytanie, ale z pewnością okaże się pomocna przy jej szukaniu.

Dzieło Pawła Jarodzkiego to prawie 300 stron satyry, ironii, ciętego komentarza i krzywego spojrzenia na otaczającą rzeczywistość. Ta bardzo ładnie wydana publikacja zawiera różne rysunki zebrane z różnych okresów twórczości artysty.

Zaznaczmy, iż Joanna Dziwak jest autorką popularnego facebookowego memowiska Hipsterski Maoizm. Równie dobrze mogłaby się również kryć za fanpage'ami w stylu Ironia i sarkazm pozwalają mi znosić głupotę innych - takie bowiem przesłanie zdaje się płynąć z Gier losowych, takie podejście do świata zdradza autorka książki. Gorzej jednak, gdy ironia ta zaczyna ocierać się o pogardę...