"Jest sztuka dobra i jest sztuka zła" - poradnik wnioskodawcy

Kaja Puto

Jesień rozpostarła już melancholii smożny woal, co niechybnie oznacza, że niedługo trzeba będzie zasiadać do pisania wniosków do ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. Czy tym razem uda się na czas wkleić do wniosku co trzeba, czy raczej znów będziemy wić się w kolejce do poczty dwadzieścia po północy w maseczkach przeciwpyłowych, wciskając w szparę pod okienkiem czekoladki – „pani daj wczorajszą datę nadania”?

Stop. Rewind. 25 października w Polsce skończył się postkomunizm, a wieść o tym dotarła już nawet do Krakowa. Od tego roku nie wklejamy już do wniosku co trzeba, bo „co trzeba” się zmieniło. Innymi słowy, wszystko trzeba będzie napisać od nowa.

 

Magiczny Kraków widziany z okien biur Korporacji Ha!art

 

Żegnaj więc, stymulancie rozwoju kapitału społecznego, i ty, innowacyjny programie promujący powszechne praktyki kulturowe; ałf widerzejen, kompleksowa koncepcjo realizująca zamysły popularyzatorskie w oparciu o wiedzę na temat przemian w mentalności; czys, efektywna metodo wdrażania doskonalenia określonych umiejętności; praszczaj, charakterystyczna dla współczesności różnorodności estetyczna i światopoglądowa; paszli won, bękarty niemiecko-rosyjskiego kondominium, brukselskiej nierządnicy, tuseka i cysarzowej merkel.

Tak już wniosków pisać nie będziemy. Ledwie jednak uczcimy to różowym carlo rossi dwa za szesnaście, o ile przyjdzie przelew z tytułu umowy o dzieło z przeniesieniem praw autorskich za koordynację działań stażystów, staniemy przed koniecznością odpowiedzenia sobie na pytanie: to jak je teraz pisać?

Magiczne krakowskie wieczory sprzyjają aktom masochizmu i lekturze poezji, a to w gruncie rzeczy jedno i to samo. Tym razem padło na dzieła zatytułowane Myśląc Polska oraz ZDROWIE PRACA RODZINA. Słowo „kultura” pojawia się w nich łącznie 177 razy. Na ich podstawie wypracowaliśmy wniosek wzorcowy, z którym przychodzimy wam, drodzy wnioskodawcy, w sukurs. Ostrzegamy: pisownia oryginalna, a cytaty dosłowne.

 

 

 

Nazwa wnioskodawcy

 

Stowarzyszenie Pisarzy Polskich/Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich/Związek Literatów Polskich/PEN Club/Związek Artystów Scen Polskich/Związek Polskich Artystów Plastyków/Związek Kompozytorów Polskich

[Nazwy zalecane: siła kultury jest osłabiona dzięki mnogości reprezentacji środowiskowych, kiedy głos lokalnego stowarzyszenia jest równie ważny, jak opinia wiodących stowarzyszeń, dotąd borykających się z arogancją władzy.]

 

 

Opis wnioskodawcy

 

[Nie chwalić się zrealizowanymi projektami: dotychczasowe wyniki były rezultatem partyjnych upodobań i koteryjnych nacisków.]

 

 

Nazwa własna zadania

 

[Ważne: nigdy nie używać słowa „publiczny” (np. instytucja, teatr publiczny), zawsze „narodowy”: ta podmiana słów i – oczywiście – sensów jest operacją całkowicie świadomą i celową, czego jej pomysłodawcy bynajmniej nie kryją.]

 

 

Nazwa programu

 

1050-lecie Chrztu Polski/100-lecie odzyskania niepodległości

[Programy zalecane.]

 

 

Nazwa instytucji zarządzającej programami zalecanymi

 

Departament Projektów Kluczowych



Opis problemów, na które odpowiedzią jest zadanie

 

– dekonstrukcja świadomości narodowej jest prowadzona w polityce kulturalnej

– atak na tradycję i związaną z nią świadomość narodową jest ostentacyjny

– wspierane są lewackie periodyki, w różnego rodzaju finansowanych przez państwo przekazach kulturowych atakuje się patriotyzm i narodowe wartości

– manifestowanie prymitywnych uprzedzeń skrajnej lewicy wobec ważnych nurtów zachodniej cywilizacji

– z pieniędzy podatników są finansowane różnego rodzaju pseudoartystyczne ekscesy, często obsceniczne, albo też mające charakter profanacji

– prowadzona jest też polityka zmierzająca do relatywizacji winy Niemców za największe zbrodnie II wojny światowej i obciążanie nimi Polaków

– brakuje pieniędzy na instytucje często bardzo mocno osadzone w obszarze kultury, jak Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk”

– wsparcie uzyskują np. projekty bluźniercze czy jawnie antypolskie, kosztem wartościowych propozycji patriotycznych, zgodnych z naszą tradycją i racją stanu

– kultura polska jest traktowana zgodnie z tendencjami ilustrowanymi przez dwa cytaty: „róbta co chceta” oraz „polskość to nienormalność”

– dominacja pedagogiki wstydu i antypatriotycznego rewizjonizmu w opowieściach o polskiej historii

– działania na rzecz zachwiania, a nawet anihilacji polskiej tożsamości narodowej

 

 

Cele zadania

 

– utworzenie Muzeum Kresów, Muzeum Żołnierzy Wyklętych, Muzeum Pola Bitwy Westerplatte, Muzeum Martyrologii Polaków w Piaśnicy

– organizacja wycieczek młodzieży na Kresy

– finansowanie grup rekonstrukcyjnych

– usunięcie z przestrzeni publicznej symboli komunistycznych

– w pierwszym rzędzie wydanie dzieł Zygmunta Krasińskiego i Cypriana Norwida

– prowadzenie domen o statusie narodowym www.polska.pl; www. poland.pl.

– udzielanie wsparcia instytucjom i organizacjom społecznym przeciwdziałającym zniesławieniom Polski i Polaków takim jak „Reduta Dobrego Imienia” czy „Instytut Obrony Dobrego Imienia Polski i Polaków”

 

 

Planowane rezultaty zadania

 

– pozostawienie sztuki destrukcyjnej w sferze prywatnej

– zmniejszenie dezorientacji odbiorców i nakłonienie ich do wyboru propozycji wzmacniających polską wspólnotę poprzez stworzenie narzędzi waloryzacji i selekcji oferty kulturalnej

– wykorzystanie pozytywnej mody na rekonstrukcje historyczne i estetykę patriotyczną

– mobilizacja opinii publicznej wokół takich wartości, jak: państwo, naród, wolność, solidarność, patriotyzm

– lansowanie polskiego punktu widzenia w dialogu z innymi narodami

 

 

P.S. Przyporządkowanie treści programu PiS dotyczących kultury do ministerialnych formułek nastręcza pytanie badawcze: czy wnioski opisujące więcej problemów niż rezultatów będą cieszyć się większym wskaźnikiem sukcesu? Dobry temat na wniosek w priorytecie „Obserwatorium kultury”.

• • •

Kaja Puto – urodzona w 1990 roku. Wiceprezeska zarządu Korporacji Ha!art. Z wykształcenia kulturoznawczyni i filozofka, studiowała w Krakowie, Berlinie i Tbilisi. Zajmuje się Europą Środkowo-Wschodnią, Kaukazem Południowym i tematyką migracyjną. Publikuje m.in. w „Dzienniku Opinii”, „Nowej Europie Wschodniej” i „Polityce”. W Ha!arcie huczy, redaguje, tłumaczy z niemieckiego i ogarnia fundraising.

Projekt Petronela Sztela      Realizacja realis

Nasz serwis używa plików cookies do prawidłowego działania strony. Korzystanie z serwisu bez zmiany ustawień dla plików cookies oznacza, że będą one zapisywane w pamięci urządzenia. Ustawienia te można zmieniać w przeglądarce internetowej. Więcej informacji udostępniamy w naszej polityce prywatności.

Zgadzam się na użycie plików cookies.

EU Cookie Directive Module Information