TU
SPOCZYWAJĄ ZWŁOKI
BERNARDA LESMANA
UR. D 3 LIPCA.

– Nie czytaj tego. Co mnie to obchodzi?
– Spokój! Zaraz.
– Szukaj mojego grobu.
– Tam jest jakiś nowy.
– Nie chce nowego! Szukaj mojego.

TU
POCHOWANA JEST
TRAGICZNIE ZMARŁA
JULIA ESTERA KRAMSZTYK
4 SIERPNIA 1944 –

– Cooooo?

Julia podbiegała do grobu, potknęła się o korzeń i wywróciła przed samym nagrobkiem. Leżała z twarzą w ziemi.

– Miałeś… miałeś…
– Podnieś się – złapałem ją za ramiona i usiadła po turecku.
– Miałeś… no grób…
– No dziadka twojego.
– No.
– Nie ten. Zaraz popatrzę.
– Ale… to mój grób.
– Nie pierdol, dziecko – podniosłem się, żeby doczytać.
– I co dalej?
– Kurwa.
– Co?
– Niżej jest wyryte.

POKAZUJ LUDZIOM PRAWDĘ.
WYJAŚNIAJ JĄ.
I BĘDĄ CI MÓWIĆ MISTRZU.

– Co za bzdety? Co mnie to obchodzi? Czytaj…
– Co?
– Śmierci, kurwa, datę.
Cisza.
Cisza.
Cisza.
– Czytaj…
– Dziś.

Cisza.
Cisza.
Cisza.
Siadam obok niej i obejmuję.
– Nie dotykaj mnie. Ja nie żyję.
– Żyjesz, żyjesz. Chodźmy stąd.
– To jest zbyt popierdolone.
– Tak. Samo życie.
– Co? – spojrzała na mnie z pogardą.
– No, życie.
– Nie. To ty. To ty jesteś popierdolony. To ty to wszystko robisz. Jesteś demonem.
– No czasem – zaśmiałem się – starzejącym się demonem seksu.
– Właśnie. Czasem. Tego mi brakowało.
– Czasu?

– T Y J E S T E Ś CZ A S E M.
– Co ty bredzisz?
– Czytam, co jest napisane na grobie obok.
– Musiałbym się podnieść, żeby zobaczyć, kto tam leży.
– Nikt. Zrób to.
Złapała mnie za rękę.
– Co? Co?
– Tak żeby nie bolało…

Spojrzała mi w oczy po raz ostatni.

• • •

Żołnierze – spis odcinków

• • •

Juliusz Strachota – urodzony w 1979 roku w Warszawie, którą kocha. Autor tomów opowiadań „Oprócz marzeń warto mieć papierosy” (Warszawa 2006), „Cień pod blokiem Mirona Białoszewskiego” (Kraków 2009) oraz powieści „Zakłady nowego człowieka” (Warszawa 2010). Swoje teksty drukował w magazynie „Ha.art”, „Lampie”, „Polityce” oraz „Gazecie Wyborczej”. Studiował kulturoznawstwo na Uniwersytecie Warszawskim i fotografię na Łódzkiej Filmówce. W 2010 był stypendystą programu DAGNY organizowanego przez Willę Decjusza w Krakowie. Przez młodzieńcze lata żył z handlu rzeczami, które zapamiętał z dzieciństwa. Skupował między innymi wyposażenie barów mlecznych, saturatory, budki telefoniczne, a potem sprzedawał je kolekcjonerom.

• • •

Kuba Woynarowski – urodzony w 1982 roku w Stalowej Woli; mieszka i pracuje w Krakowie. Studiował na Wydziale Grafiki (dyplom w Pracowni Animacji prof. Jerzego Kuci – 2007) oraz w Międzywydziałowej Pracowni Intermediów ASP w Krakowie; obecnie asystent w Pracowni Obrazowania Cyfrowego.
Rysownik, designer, muzyk, niezależny kurator. Tworzy animacje (Grand Prix 13. OFAFA w Krakowie – 2007), video, obiekty i instalacje; realizuje projekty site–specific w przestrzeni publicznej. Autor eksperymentalnych komiksów („Hikikomori”, „Historia ogrodów”); laureat Grand Prix 18. Międzynarodowego Festiwalu Komiksu w Łodzi (2007) i Grand Prix konkursu Com.X w ramach 3. Festiwalu Myśli Drukowanej w Szczecinie (2006). Swoje prace publikował w „Lampie” i „Autoportrecie”. Współpracował m. in. z TVP Kultura, F2F TV, MFK w Łodzi i Muzeum Narodowym w Krakowie.
Kurator projektu „Orbis Pictus”, poświęconego związkom komiksu z innymi zjawiskami sztuki współczesnej; współorganizator (wraz z Darkiem Vasiną) corocznych eksperymentalnych warsztatów „Niepodległość komiksów” na krakowskiej ASP. Organizator wykładów i dyskusji na temat współczesnej kultury wizualnej, autor esejów z zakresu historii i teorii sztuki.