Pomyślałem sobie, chyba przez ciasto kruszone, a nie cierpię słodyczy, że antysemityzm jest najczęstszym błędem logicznym uprawianym przez większość ludzkości. Będąc antysemitą, nie lubisz Arabów, Etiopczyków, a nawet trzystu pięćdziesięciu tysięcy mieszkańców Malty.

Chociaż ci akurat mają ruch lewostronny i w rzeczywiście chuj im w dupę.

– Komu? – zapytała matka – bo jak myślę, to głośno mówię.
– Maltańczykom – podniosłem głowę i zobaczyłem potwora.
– Małym psom?
– Pyszne ciasto.
– A jeśli to wcale nie jest Baczyński? A jeśli to podstawiony dziad jakiś? Jeśli, syneczku, śniło ci się to?
To tak pewnie jest, co? Herbaty? To przecież wielki Polak był i zginął, i jakby on miał żyć teraz i ukraść Ci narzeczoną? Czy ty, synku, nie masz znów objawów stresu pourazowego? Proszę Cię, idź do lekarza.
– Pyszne ciasto.

– Zabiłeś dzieci. To nie jest wstyd. Też zabiłam dziecko. Może się czuć źle z tym człowiek, choć to już siedem lat i mógłbyś wreszcie się pozbierać. Przecież to byłby brudasy jakieś…
– Ja? Ja, mamo? A reszta cała? Mamo nie burz… nie burz, nie niszcz…
– Czego, synku?
– Mojego tego, no, co mi się wydaje…co mi się zdarza…

– Ale zastrzeliłeś te dzieciaki, a nawet nie jesteś pierdolonym żydkiem. Po coś ty tam pojechał?
– No moda była, a ja zapłaciłem i dostałem te papiery na ole chadasz. Tysiąc razy mówiłem, a poza tym stary ze mnie żyda robił na siłę.
– Na co? Żydom zapłaciłeś, żeby potem niewinne dzieci móc zabijać? Synku? Rabinowi? Ile? A co z twoim, wiesz, fifulkiem? On musi oddać te pieniądze!

– Mamo, proszę.
– Ale mi serce pęka, synku, jasna cholera. Dzwonię do doktora Ludwika Bryły. Serce mi pęka, na starość, serce mi pęka. Muszę łyknąć relanium. Serce mi pęka. Jezu, czego ja się dochowałam. Za słabo płakałam jak jechałeś. Kurwa, mogłam cię przecież wpędzić w takie poczucie winy, że siedziałbyś na Sobieskiego, a nie…
– A nie co? To ty siedziałaś na Sobieskiego po rozwodzie z ojcem. Czemu mnie mieszasz w to gówno? Jesteś od lat naćpana lekami i wódą…

– Masz broń? – wstała na baczność.
– Po co? Mam. Nie patrzę na ciebie.
– Zastrzel matkę własną. Proszę. Tylko pójdę po relanium. Czekaj tu. Zastrzel, jak te dzieci, proszę. Niech moje oczy się zaleją… rudą, kurwa, krwią.

– Idź po to relanium, a ja wychodzę po czołg.
– Tak. I wyszedłeś…
– Wyszedłem TERAZ. Wyszedłem po Julię. Zabieram ją do żywych. Cześć. Nie stój tak. Napchaj się relanium i popij wiśniówką. Popełniasz największy błąd logiczny ludzkości – rzuciłem z klatki.

• • •

Żołnierze – spis odcinków

• • •

Juliusz Strachota – urodzony w 1979 roku w Warszawie, którą kocha. Autor tomów opowiadań „Oprócz marzeń warto mieć papierosy” (Warszawa 2006), „Cień pod blokiem Mirona Białoszewskiego” (Kraków 2009) oraz powieści „Zakłady nowego człowieka” (Warszawa 2010). Swoje teksty drukował w magazynie „Ha.art”, „Lampie”, „Polityce” oraz „Gazecie Wyborczej”. Studiował kulturoznawstwo na Uniwersytecie Warszawskim i fotografię na Łódzkiej Filmówce. W 2010 był stypendystą programu DAGNY organizowanego przez Willę Decjusza w Krakowie. Przez młodzieńcze lata żył z handlu rzeczami, które zapamiętał z dzieciństwa. Skupował między innymi wyposażenie barów mlecznych, saturatory, budki telefoniczne, a potem sprzedawał je kolekcjonerom.

• • •

Kuba Woynarowski – urodzony w 1982 roku w Stalowej Woli; mieszka i pracuje w Krakowie. Studiował na Wydziale Grafiki (dyplom w Pracowni Animacji prof. Jerzego Kuci – 2007) oraz w Międzywydziałowej Pracowni Intermediów ASP w Krakowie; obecnie asystent w Pracowni Obrazowania Cyfrowego.
Rysownik, designer, muzyk, niezależny kurator. Tworzy animacje (Grand Prix 13. OFAFA w Krakowie – 2007), video, obiekty i instalacje; realizuje projekty site–specific w przestrzeni publicznej. Autor eksperymentalnych komiksów („Hikikomori”, „Historia ogrodów”); laureat Grand Prix 18. Międzynarodowego Festiwalu Komiksu w Łodzi (2007) i Grand Prix konkursu Com.X w ramach 3. Festiwalu Myśli Drukowanej w Szczecinie (2006). Swoje prace publikował w „Lampie” i „Autoportrecie”. Współpracował m. in. z TVP Kultura, F2F TV, MFK w Łodzi i Muzeum Narodowym w Krakowie.
Kurator projektu „Orbis Pictus”, poświęconego związkom komiksu z innymi zjawiskami sztuki współczesnej; współorganizator (wraz z Darkiem Vasiną) corocznych eksperymentalnych warsztatów „Niepodległość komiksów” na krakowskiej ASP. Organizator wykładów i dyskusji na temat współczesnej kultury wizualnej, autor esejów z zakresu historii i teorii sztuki.