Niż

kwiaty

odkręciłem wodę, tak że zaczęła opadać w dół,
prosto w dół - w dół zaczęła opadać woda
i rozbiła się o podłogę, rozprysnęła się o podłogę
o białą płytkę roztrzaskała się, a potem wpadła na czarną
i na inne białe i czarne płytki, które zaczęły
schodzić się ku wodzie, białe a z nimi czarne
i w powietrze uniósł się jednostajny szum, i wtedy
dało się słyszeć szum w powietrzu, i właśnie wtedy
woda odezwała się głucho, nie jesteś z tego świata
mieszkasz kilka ulic dalej, mija się bank potem pralnię
przed którą niszczeje cytrynowy samochód, nie jesteś
stąd, wstań, zasznuruj buty, wyjdź na słońce
podkrążone cienkimi chmurami, wstań, musisz
spotkać się, a potem obudzić z nitką śliny
na dnie ucha, powstań i walcz ze smokami
i z hydrami walcz, z korupcją i lichwą, ty nie jesteś
z tego świata nie jesteś, wstań, ty mu tylko
dbasz o kwiaty.

Z tomu "Słoneczko późno dzisiaj wstało".

• • •

Marcin Ożóg - (urodzony w 1975 r.) wydał właśnie tomik "Słoneczko późno dzisiaj wstało" (2001).