Niż

Oddajemy w Państwa ręce efekt pracy naszego Laboratorium. Wszystko zaczęło się na początku 2014 roku, gdy ogłosiliśmy nabór na teksty do 45., czytelniczego numeru Ha!artu. Przyszło wtedy do nas 560 tekstów. Z ich autorów wybraliśmy pięcioro, z którymi chcieliśmy zrobić coś więcej. Tak zrodził się pomysł na wspólne napisanie antologii, tak zrodził się pomysł na Bękarty Wołgi.

Bękarty to antologia na którą składa się pięć opowiadań autorstwa Macieja Bobuli, Adama Miklasza, Katarzyny Gondek, Aleksandra Przybylskiego i Michała Zantmana. Bohaterem zbiorowym książki jest miasto i jego mieszkańcy, których poznajemy przez pryzmat opowieści szeptanych w kolejkach, tramwajach i przy narożnych stolikach osiedlowych knajp. Twórcy tomu na różne sposoby podejmują temat legendy miejskiej. Dla jednych staje się on pretekstem do snucia fantastycznych, środowiskowych historii, dla innych do podejmowania melancholijnych narracji osadzonych w quasi-mitycznej przeszłości, a dla jeszcze innych stanowi zachętę do meta-literackiej wypowiedzi na temat twórczego potencjału opowieści. Czytelnik spotyka postaci zarówno z wielkomiejskich, grodzonych blokowisk, jak i prowincjonalnych miasteczek, a wątki – jak przystało na legendy – migrują pomiędzy tekstami i rozwijają się.

• • •

Spis treści:

• Michał Zantman Petycja
• Aleksander Przybylski Kontrbasistka
• Maciej Bobula Dunkelheit
• Adam Miklasz Skarb fabrykanta
• Katarzyna Gondek Klęska urodzaju

• • •

Przy powstawaniu antologii współpracowali z nami: Jerzy Franczak, Sławomir Shuty i Ziemowit Szczerek.

• • •

Recenzje i artykuły powiązane:

• dofi.com.pl: Dominika Fijał o "Bękartach Wołgi"
• blog-ksiazkiimy.blogspot.com o "Bękartach Wołgi"
• strefaautora.pl: recenzja "Bękartów Wołgi"
• Wideo: Aleksander Przybylski o "Bękartach Wołgi"

• • •

Bohaterami Petycji Michała Zantmana są ludzie wybitnie przeciętni, ale zwykłość podszyta jest tu najdzikszą fantastyką, a zdrowy rozsądek – purnonsensem. Zantman zdejmuje zewnętrzną powłokę ze znanego nam świata i nakłada na inny, zadziwiający świat. Wyszłyby mu z tego ponure, Kafkowskie z ducha historie, gdyby nie inny, rzadki dar – powalające poczucie humoru.

Katarzyna Gondek w Klęsce urodzaju każe nam podglądać codzienne, hermetyczne życie mieszkańców blokowiska. Ten sztuczny światek utkany jest z utajonych lęków i frustracji, podminowany jakimś niszczycielskim potencjałem. Gdy dochodzi do nieuniknionej eksplozji, czytelnik sam musi odpowiedzieć sobie na pytanie: „Kto zarządził koniec – okrutny Bóg czy znudzony, kapryśny narrator?”.

Jerzy Franczak

• • •

Adam Miklasz w Skarbie fabrykanta serwuje nam podróż na antypody umysłu. Jego opowiadanie to szalona, energetyczna, wypełniona czarnym humorem miejska legenda. Nowela wymaga czytelnika uważnego, lubiącego patrzeć na rzeczywistość w krzywym zwierciadle.

Dunkelheit Macieja Bobuli przywodzi na myśl film Andrzeja Barańskiego Nad rzeką, której nie ma, w wersji psychodelicznej. Autor portretuje prowincję nie przez pryzmat patologii i rozkładu, ale młodzieńczego rauszu. Autor ma niezaprzeczalny pisarski flow, dzięki czemu nowelę czyta się jednym tchem.

Sławomir Shuty

• • •

Przybylski przyciął polską rzeczywistość do sadystycznego absurdu w stylu Topora i Goreya. Należało jej się to od dawna. Jest w miarę elegancko i w miarę wulgarnie, konesersko, na głębokim lodzie, śluzowato i we krwi po pachy. Jest też morał – nie udawaj konesera, bo zginiesz.

Ziemowit Szczerek

• • •

Projekt jest współfinansowany ze środków Gminy Miejskiej Kraków