Niż

Bałwochwał to internetowa gra paragrafowa na podstawie opowiadań Brunona Schulza, w trakcie której czytelnikowi-graczowi powierzona zostaje pewna ważna misja, której celem będzie odsunięcie wiszącego nad miastem zagrożenia. Poprzez nieustanny wybór alternatywnych ciągów dalszych, czytelnik przemieszcza się z jednej lokacji do innych, eksplorując rozgałęziające się ścieżki, równoległe przebiegi zdarzeń, napotykając ślepe uliczki i nagłe zakończenia. Lokacjom  schulzowskiego labiryntu towarzyszy sugestywna, industrialno–post-klezmerska ścieżka dźwiękowa Artura Sosena Klimaszewskiego, stanowiąc integralną całość nielinearnego doświadczenia.

Bałwochwał, jako literacki eksperyment w nielinearnej i ludycznej narracji, inspiruje się nie tylko światem pisarza z Drohobycza, ale też próbuje fabularnie funkcjonalizować schulzowskie archetypy i zakrzywioną fizykę jego czasoprzestrzeni. Księga Schulza, ów mityczny generator „wiedzy o ludzkim”, to księga meandrów, rozwidleń i nadliczbowych, alternatywnych światów: koniec opowieści w jednym jest początkiem w drugim, dlatego zbudowany z niemal stu lokacji świat gry przekształca tradycyjną dla gier IF kompozycję drzewiastą w strukturę klepsydry, gdzie pierwsza część zawęża się w drugą i ją równoważy. Bałwochwał posiada trzy równoległe linie fabuły, szereg ślepych odnóg oraz różne zakończenia. Jedno z nich stanie się początkiem nowego ciągu przygód.

Prosta formuła sieciowej przygodówki Anno Domini 1996 wzbogacona zostaje przez literackie ekwiwalenty popularnych tropów w nowoczesnych grach sieciowych (MMORPG), takich jak efekt phasingu, czyli dynamicznej zmiany przestrzeni gry w zależności od stanu rozgrywki, oraz etap tzw. endgame, czyli pojawienia się nowych możliwości i nowych celów po zakończeniu głównego trzonu gry. Postęp rozgrywki odmierzany jest na dwa sposoby: poprzez alokację punktów i akumulację przedmiotów, które bohater zbiera w trakcie swojej wędrówki. Gra prowadzona jest w drugiej osobie liczby pojedynczej. Budulcem opisu i narracji jest językowa materia opowiadań zawartych w zbiorach Sklepy cynamonowe i Sanatorium pod klepsydrą. Pozycję Bałwochwała wobec tekstu źródłowego można określić mianem mosh-upu, którego zasadą generującą są potrzeby rozgrywki oraz względna (schulzowska) spójność opisywanej przestrzeni.

Bałwochwał powstał jako celebracja pierwszego roku obecności autora Sklepów cynamonowych w Domenie Publicznej oraz jako zachęta do podobnych inicjatyw, które odchodziłyby od czystej digitalizacji w stronę twórczego wykorzystania dziedzictwa literatury polskiej.

• • •

INTERNETOWA GRA PARAGRAFOWA BAŁWOCHWAŁ DOSTĘPNA ZA DARMO NA STRONIE: http://ha.art.pl/schulz/start.html

• • •

Recenzje i artykuły powiązane:

• "Pro arte": Sonia Kmiecik o "Bałwochwale" Pisarskiego i Bylaka
• "Czas Kultury": Mariusz Pisarski o "Bałwochwale"

• • •

Mariusz Pisarski – starszy subiekt, demiurgiczny aspirant literatury cyfrowej, którą widzi jako ostatni bastion awangardy w zalewie zabójczych pestycydów sieci. Twórca pisma Techsty. Swoje przemyślenia o sztuce słowa w nowych mediach publikuje w kraju i za granicą. Autor książki Xanadu. Hipertekstowe przemiany prozy (2013). Mieszka w Londynie, podkochuje się w żonie i w Bangkoku.

Marcin Bylak – młodszy subiekt. Perypatetyk, którego forma egzystencji zdana jest w wysokim stopniu na domyślność. Pasazer wagi lekkiej. Pasożyt metafor, weteran abecadła. Byly korespondent wojenny magazynu sportowo-filozoficznego „Dentro”. Okazjonalnie – pies.

Artur Klimaszewski – demoniczny kataryniarz, taper umysłu. Z niejednego panoptikum chleb jadł. Autor muzyk wielu, uczeń przy Jankielu. Współtwórca i uczestnik grup Whyduck, A la teatr i Dyzmatronik. Dla znajomych – Sosen.

• • •

Bałwochwał is an Internet gamebook based on Bruno Schulz’s short stores. The reader-gamer is given a mission of utmost importance, its aim – eliminating the danger looming over the city. Though a constant choice of alternative narrative paths, the reader moves from one location into other, exploring different narrative branches, parallel courses of events, meeting blind alleys and sudden endings.

As a literary experiment in non-linear and ludic narration, Bałwochwał, is not only inspired with the word of the Drohobych writer, but also endeavors to functionalize in its plot Schulz’s archetypes and the bent physics of his time and space. The book of Schulz, this mythical generator of „knowlege of the human”, is a book of meanders, bifurcations and supernumerary alternative worlds: a story’s end in one world is a beginning in another. The game world, built of over a hundred locations, transforms the tree-shaped composition, typical for IF games, into an hourglass structure, one part narrowing into the other, counterbalancing it. Bałwochwał consists of three parallel storylines, a range of blind offshoots and different endings, one of which will become a beginning for a new set of adventures.

A traditional gamebook format is enriched with literary equivalents of popular tropes fund in MMORPGs, e.g. the phasing effect – the dynamic change in game space dependent on the state of the game, and so-called endgame phase, where new possibilities and goals appear after the player/reader completes the main part of the game. The player’s progress in the game is measured in two ways: through the allocation of points and accumulation of items, collected by the player throughout his or her journey. The game is narrated in 2nd person singular. The substance of which the narration and description is built, is the language fabric of short stories from The Street of Crocodiles and Sanatorium Under the Sign of the Hourglass. Bałwochwał could be called a mash-up of the original, one whose generating rule are the needs of gameplay and relative (Schulzian) cohesion of the space described.

Bałwochwał is a celebration of the first year of Schulz’s presence in the Public Domain and an incentive for similar initiatives, moving away from pure digitalization towards a creative use of the heritage of Polish literature.

• • •

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego