Kino polskie jako kino narodowe
Tytuł: | Kino polskie jako kino narodowe |
Redakcja: | Tadeusz Lubelski i Maciej Stroiński |
ISBN: | 978-83-61407-94-2 |
Seria: | Linia Filmowa |
Projekt okładki: | Bartek Materka |
Data premiery: | 2010-02-18 |
Liczba stron: | 392 |
Cena: | 24 zło |
Tom pod redakcją Tadeusza Lubelskiego i Macieja Stroińskiego wpisuje się w coraz wyraźniejszy nurt refleksji filmoznawczej dociekającej narodowej specyfiki kina, sytuującej kinematografie narodowe na tle historii, przemian społecznych, życia umysłowego czy szeroko rozumianych dziejów kultury danego narodu. W takim ujęciu, jakby wbrew tezom o „globalnej wiosce” i makdonaldyzacji kultury, kinematografia jawi się jako dokument określonego czasu i miejsca, a jednocześnie – współtwórczyni mitów, aktywna interpretatorka historii, dostarczycielka obrazów i narracji, które organizują życie wspólnoty narodowej.
Jak w książce „Historia kina polskiego” – wychodzącej od podobnych założeń – pisał Tadeusz Lubelski: „kino z jednej strony – dzięki swej iluzyjności – rejestruje codzienność, wygląd ludzi i przedmiotów, architekturę, obyczaj, modę, całą zmieniającą się ikonosferę, z drugiej zaś – poprzez swoje fabuły – potrafi odsłaniać korzenie narodowych mitologii. Ta jego szczególna natura sprawia, że znakomicie nadaje się ono do stawiania podobnych pytań.”
Książka składa się z trzynastu artykułów dotyczących między innymi „mitu ułańskiego”, filmowych obrazów powstania warszawskiego, reprezentacji męskości i kobiecości, ulubionych polskich komedii, współczesnego kina politycznego i narodowej specyfiki filmu dokumentalnego.
• • •
Spis treści:
- Tadeusz Lubelski: Wstęp
- Mariola Dopartowa: Artystyczne „szkoły polskie” wobec tożsamości narodowej w XIX i XX wieku
- Grażyna Stachówna: Ułan, dziewczyna (i koń)
- Sebastian Jagielski: (Melo)dramaty polskości. Naród i płeć w polskim filmie patriotycznym
- Maciej Stroiński: Naród jako wspólnota umierania: Andrzej Wajda, niemiecki idealizm i mesjański witalizm
- Agnieszka Morstin-Popławska: Persefona czy Mała Polonia? O dziewczynce w filmach Andrzeja Wajdy
- Martyna Olszowska: Mit Powstania Warszawskiego a polskie kino narodowe. Przypadek Kanału Andrzeja Wajdy
- Monika Maszewska-Łupniak: Czerwień i biel w odcieniach szarości. Kino narodowe braci Różewiczów
- Tadeusz Lubelski: Nasza komedia narodowa
- Marta Hauschild: Pokolenia z inicjatywą i zdrada historii. Polskie filmy o szkole jako narodowa autobiografia
- Małgorzata Smoleń: Poszukiwanie stylu narodowego w polskim filmie dokumentanym
- Witold Mrozek: Film pamięci narodowej. Najnowsze kino polskie w dyskursie polityki historycznej
- Monika Nahlik: Katyń w czasach popkultury
- Joanna Zabłocka-Skorek: Polskie kino narodowe oczami licealistów
• • •
Recenzje i artykuły powiązane:
- "Gazeta Wyborcza": Tadeusz Sobolewski o książce "Kino polskie jako kino narodowe"
- "Nowe Książki" Teresa Rutkowska o książce "Kino polskie jako kino narodowe"
- "Lampa": Łukasz Saturczak o książce "Kino polskie jako kino narodowe"
- "Przegląd": o książce "Kino polskie jako kino narodowe" - "Wreszcie spojrzenie na polskie kino oczami licealistów"
- dwutygodnik.com: Krzysztof Świrek o książce "Kino polskie jako kino narodowe"
- e-Splot: Joanna Jakubik o książce "Kino polskie jako kino narodowe"
• • •
Tadeusz Lubelski – dyrektor Instytutu Sztuk Audiowizualnych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Opublikował i redagował wiele książek dotyczących historii filmu polskiego oraz w historii kinematografii europejskich, ze szczególnym uwzględnieniem francuskiej. Jest przewodniczącym Komitetu Nauk o Sztuce Polskiej Akademii Nauk, członkiem Rady Naukowej Instytutu Sztuki PAN i Polskiego Słownika Biograficznego, stale współpracuje z „Kwartalnikiem Filmowym” i „Kinem”. Od 2006 roku - członek Europejskiej Akademii Filmowej. Przewodniczy Radzie Programowej Krakowskiego Festiwalu Filmowego.
Maciej Stroiński – doktorant w Katedrze Historii Filmu Polskiego Instytutu Sztuk Audiowizualnych UJ. Zajmuje się filozofią, zwłaszcza żydowską. Fan Agnieszki Holland i Charliego Kaufmana.