Wchodzisz na parkiety salonu, pod wielkie palmy, wystrzelające tam z wazonów aż do arabesek sufitu. Nocny stróż spaceruje wzdłuż wysokich okien, ale teraz jest odwrócony plecami. Przez oszklone tylne drzwi wchodzisz na taras i w końcu znajdujesz się na gruncie neutralnym. Spostrzegasz, że salon nie ma wcale przedniej ściany. Jest on rodzajem wielkiej loggii, łączącej się przy pomocy paru stopni z placem miejskim, stanowi wręcz odnogę tego placu i niektóre meble stoją już na bruku. Zbiegasz z kilku kamiennych schodów i znajdujesz się znów na ulicy.