Niż

Proponowany tu zbiór tekstów jest przede wszystkim próbą stworzenia takiej krytycznej teorii kultury, w której dochodzi do połączenia feministycznej krytyki społecznej i estetyki z marksizmem, poststrukturalizmem i teorią krytyczną.

Niniejsza publikacja stanowi zapis działania na przecięciu przynajmniej kilku dyscyplin i może być czytana jako dowód czy potwierdzenie współwystępowania kilku równoległych form organizowania jednego, społecznego pola. Zebrane tu interwencje były niemal zawsze dokonywane z zewnątrz — nie jestem historyczką sztuki, zajmuję się przede wszystkim teorią kultury i filozofią. Momentami pisałam również z pozycji zaangażowania czy wręcz aktywizmu. Przywykliśmy do starannego rozgraniczania teoretyzowania i praktyki, teksty o sztuce są też zazwyczaj pisane z pozycji statecznego desintéressement, przy wygaszonym afekcie i w neutralnym tonie. Tymczasem tu dochodzi czasem do głosu moje zaangażowanie w debaty wokół kultury, sztuki i polityki. Pozostaje jeszcze kwestia pozwalająca przedstawić ogólny koncept niniejszej książki: mianowicie stanowi ona zbiór tekstów, które będąc analizą prac i działań artystek i artystów, stają się zarazem próbą refleksji nad kulturą, polityką i społeczeństwem po 1989 roku, ze szczególnym uwzględnieniem kontekstu polskiego, choć nie tylko.

Z Wprowadzenia

• • •

Recenzje i artykuły powiązane:

• Ewa Majewska - Sztuka jako pozór? Rozdział II [fragment]
• "Nowe Książki": Monika Malessa-Drohomirecka o książce "Sztuka jako pozór?"
• szafa.kwartalnik.eu: Klaudia Raczek o książce "Sztuka jako pozór?"
• zielonewiadomosci.pl: Mikołaj Spodaryk o książce Ewy Majewskiej
• homoseksualizm.org.pl: Bartłomiej Przybylski o książce Ewy Majewskiej
• magazyn.o.pl: Krzysztof Jurecki o książce Ewy Majewskiej
• obieg.pl: z Ewą Majewską rozmawia Piotr Juskowiak
• bookhunters2.blogspot.com o książce Ewy Majewskiej
• wywrota.pl: Krzysztof Mroczko o książce Ewy Majewskiej
• lewica.pl: Łukasz Drozda o książce Ewy Majewskiej
• "Zadra": Magdalena Stoch o książce Ewy Majewskiej
• noircafe.pl: Rafał Christ o książce "Ewy Majewskiej"

• • •

Ewa Majewska to przenikliwa teoretyczka, badaczka zainteresowana współczesną kulturą, jej związkami z obszarem szeroko pojętej władzy, a także problematyką płci. Najważniejsze zagadnienia, które pojawiają się w jej pisarstwie, to kwestie wolności i władzy. W najnowszej książce Majewska nie tylko omawia twórczość wybranych przez siebie artystek i artystów, ale także próbuje stworzyć zbiór narzędzi teoretycznych, które pomagają tę sztukę odczytać, a zarazem wpisać ją w cały obszar problemów nowoczesnego społeczeństwa.

Z recenzji Izabeli Kowalczyk

• • •

Niniejsza książka zdecydowanie broni tezy o politycznym charakterze sztuki i wszelkich działań w kulturze oraz zakłada społeczne uwikłanie praktyk artystycznych między innymi wskutek nierówności płciowych, konfliktów klasowych, rasizmu czy homofobii.

Z Wprowadzenia Ewy Majewskiej

• • •

Ewa Majewska – filozofka feministyczna i aktywistka. Wykładowczyni Gender Studies na Uniwersytecie Warszawskim, Senior Fellow w Institut für die Wissenschaften vom Menschen w Wiedniu. Pracowała również w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Szczecińskiego oraz w Instytucie Kultury Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jest autorką książki Feminizm jako filozofia społeczna. Szkice z teorii rodziny oraz tekstów i artykułów w szeregu monografii, antologii i czasopism, takich jak „Signs. Journal of Women in Culture and Society”, „Nowa Krytyka”, „Przegląd Filozoficzno-Literacki”, „Przegląd Kulturoznawczy”, „Kultura Popularna” czy „Le Monde Diplomatique”. Współredagowała tomy Zniewolony umysł 2. Neoliberalizm i jego krytyki (z Janem Sową) oraz Futuryzm miast przemysłowych. 100 lat Wolfsburga i Nowej Huty (z Kubą Szrederem i Martinem Kaltwasserem). Przełożyła na język polski Teorię feministyczną. Od marginesu do centrum bell hooks oraz esej Czy podporządkowani inni mogą przemówić? Gayatri Spivak.

• • •

Publikacja dofinansowana przez Fundację im. Heinricha Bölla