Rozmowa z Michaelem Merschmeierem [z książki "Fragment mojego życia: Rozmowy z Bernardem-Marie Koltèsem"]
W jednym z wywiadów Patrice Chéreau powiedział, że interesuje go pańska twórczość, gdyż nie jest pan krytykiem, który postanowił zostać pisarzem. Dodał, że całe życie po prostu chciał pan pisać, ponieważ wie pan, jak powinna być zbudowana sztuka teatralna. Chcę zatem zapytać: dlaczego pisze pan dla teatru?
"W polskiej prawicy boli mnie przede wszystkim jedna sprawa - jej wyjątkowe niedouczenie. Nikt, kto trochę poczytał, nie będzie z takim zadęciem bronił kawałka drewna. To przecież indiański totem. Polska prawica kojarzy mi się z moimi sąsiadkami spod bloku - mentalnymi wieśniarami obgadującymi każdego, kto odważy się żyć trochę inaczej od nich."
"Nasza grupa nie ma celów, oprócz wewnętrznych założeń o rozwoju słownika i teorii. Po Manifeście 1.1 słyszałem od kolegów z grupy, że musimy oddziaływać i poszerzać krąg odbiorców, tak by poezja cybernetyczna stała się czymś popularnym. Nie mogłem nigdy zrozumieć tego głodu popularności. Jeśli chodzi o projekt Perfokarta wybieram strategię żółwia."
"W osobie Ryśka odnaleźliśmy nieistniejący już dziś i nawet trudny do wyobrażenia sobie fenomen nastolatka, który pisze wiersze, tłumaczy prozę, maluje, gra i komponuje muzykę. Żyje w świecie idei, fantazji, sztuki, którego nie jest w stanie zabrać mu nawet wojna."
"Nie przypuszczaliśmy, że aż tak wielu autorów wspomni w swoich dziełach nastoletniego przecież Ryszarda Apte. Irena Bronner, Natan Gross, Yoram Gross, Henryk Vogler - oni wszyscy pamiętali Ryszarda i uważali go za postać zupełnie wyjątkową. Ze szczegółami wspominają go w swoich pamiętnikach."
"Początkowo zadowalała mnie po prostu kinofilia. Dopiero w spotkaniu z feminizmem odkryłam, że wielka przyjemność płynąca z kina była w pewien sposób skażona. Nagle okazało się, że filmy, które tak kochałam, bez skrupułów fabrykowały obraz kobiety jako erotyczny obiekt."
"Zanim przejdziemy do dyskusji o programie i o naszych osobistych odkryciach i rozczarowaniach, chciałbym żebyśmy porozmawiali, trochę w kontekście tego Cieszyna, o "Generacji ENH". Ha!art wydał okolicznościowy numer swojego magazynu pod takim właśnie tytułem. Zauważacie istnienie takiej generacji, takiego pokolenia?"
„Tylko z posłusznym kurzem można spokojnie pracować” - z Braćmi Quay rozmawiają Kuba Mikurda i Michał Oleszczyk [fragment]
Michał Oleszczyk: Jedną z charakterystycznych cech panów animacji jest ożywianie mikroskopijnych obiekty: opiłki metalu w Stille Nacht I, kurz w Ulicy Krokodyli. W jaki sposób zachowujecie panowie kontrolę nad tak drobnymi przedmiotami?
"Pod koniec czerwca wystartowała nowa seria wydawnictwa Ha!art - "Linia teatralna". Jako pierwsza ukazała się pięknie wydana monografia Jana Fabre'a, autorstwa Luka van den Driesa. O tym, jakich książek teatralnych możemy się spodziewać w najbliższym czasie, mówi Iga Gańczarczyk, redaktor serii."