Historia lasu (Jacques Perrin, Jacques Cluzaud, "Królestwo")

Jacques Perrin i Jacques Cluzaud to reżyserzy rewelacyjnego Makrokosmosu, w którym wspólnie z Michelem Debatsem opowiedzieli o świecie ptaków, oraz równie udanych Oceanów poświęconych z kolei podwodnemu uniwersum. W swoim najnowszym filmie twórcy, przyjmując odważną strategię narracyjną, opowiadają o burzliwych dziejach lasu.

Ósemka nienawistników znad Wisły

Opowieść Tarantino jest uniwersalna, wystarczy tylko zmienić westernowe kostiumy, szerokość geograficzną i narodowość ósemki nienawistników, by otrzymać kawałek „prawdy historycznej” o wskazanym przez nas kraju. A gdyby tak wybrać Polskę? Mity założycielskie mamy równie mocne, jak te amerykańskie! Rzeczpospolita Obojga Narodów, tolerancyjna dla obcych i innowierców, kraj bez stosów i pogromów...

Strach zżerać duszę

Widzom w Polsce trzeba wyjaśnić, że nie było tak, że to Polacy mordowali Żydów, na co przecież mogą wskazywać wydarzenia w Idzie. Strach zżera duszę, że sobie jeden młody Polak z drugim pomyślą, że tak rzeczywiście było i może przestaną chcieć być Polakami. A wtedy czwarty rozbiór gotowy. Jak inaczej wytłumaczyć fakt wyparcia mniej przyjemnych wydarzeń z historii Polski, jak nie bojaźnią i drżeniem o dobre imię narodu?

Libidalna opresja

Pozwólcie ludziom nie uprawiać seksu. Emancypacja powinna polegać na rozpoznaniu i poszanowaniu granic własnych i granic innych, niekoniecznie natomiast na forsowaniu rozbuchanej ekspresji seksualnej i narzucaniu jej otoczeniu przy jednoczesnym oskarżaniu sprzeciwiających się o konserwatyzm obyczajowy czy niedojrzałość.

OFFburger

By ułatwić sprawę czytającym, relację skomponowałem na kształt sprzedawanych na festiwalu burgerów, wedle schematu buła– kotlet–buła (oczywiście z rukolą, jagodami goi oraz innymi modnymi dodatkami). Na bułę składają się ogólne wrażenia oraz pozamuzyczne wydarzenia. Górny kawałek jest bezglutenowy, a ten od spodu niestety dość czerstwy. Ci, którzy mają ochotę jedynie na sprawozdanie muzyczne, mogą sobie odpuścić, choć przecież nie tylko po muzykę jeździ się na OFFa.

Koniec demosceny

Istnieje wiele powodów, które wpłynęły na wybór takiego, a nie innego tytułu dla tej krótkiej notatki. Jedna z nich to odwieczne narzekanie słyszane na komputerowej scenie: „To już koniec, scena nie jest już taka jak kiedyś”. Nie jest i nie będzie, bo podlega ustawicznej ewolucji. Bez rozwoju nie ma najmniejszych szans na przetrwanie, nawet jeśli główną przyczyną kurczenia się środowiska ludzi związanych z demosceną jest po prostu brak świeżej krwi.

"Stranger Things": relikwie, albumy i wystawki

Wspominając przeszłość, bracia Dufferowie ożywiają relikwie i upajają się własnym sentymentem. Umówmy się, nie ma w tym niczego złego, nie mamy przecież do czynienia z tekstem w periodyku historycznym. Ale to strategia zdecydowanie krótkodystansowa: na nieudoskonalanym kanonie zaraz (w planowanym drugim sezonie?) osiądzie gruba warstwa kurzu. Dufferowie ubóstwiają kanon. Nie interesuje ich nic poza nim.

51. KVIFF: Bez olśnień (podsumowanie)

Festiwal w Karlowych Warach nie może być zły – czeskie filmowe święto przepełnia energia, którą dałoby się obdzielić kilka międzynarodowych imprez. To festiwal bez zadęcia, za to z wielką estymą dla światowego kina. Tu gwiazdy wielkiego formatu, których sława nieco przygasła, mogą poczuć się dopieszczone, a twórcom wybitnym, ale przez szeroką publiczność mniej rozpoznawalnym, poświęca się całą uwagę.

Wszystkie potrzebujecie feminizmu

Moje ciało jest moje. I nie chcę traktować go z dystansem, chcę traktować je całkowicie poważnie i chcę, żeby inni również je tak traktowali. I nie umiem gwizdać. Nie chcę więcej słyszeć, że mam wyluzować i że jeszcze kiedyś, gdy uroda przeminie, zatęsknię za zaczepkami. Nie planuję tęsknić ani być wyluzowana. Nienawidzę być wyluzowana.