Panie Zemsty (Chan-wook Park, "Służąca")

W swoim najnowszym filmie Chan-wook Park celebruje zmysłowość obcowania człowieka z materią, jakby jego naczelnym zamiarem było oczarowanie nas zaklęciem synestezji. Rekwizyty widoczne na ekranie zaszczepia nam w głowach: pozwala je usłyszeć, każe przyjrzeć się im w detalu, serwując przepyszną ucztę dla oczu; gdyby tylko mógł, podzieliłby się pewnie ich smakiem i zapachem.

Rewolucja nie ma w sobie nic z mężczyzny

Krzyki jak krzyki, niemal co dzień zdarza się przecież, że ktoś daje upust swojej ekspresji, wychodzą na wierzch atawizmy, czasem na trzeźwo, częściej po pijaku. Tak, tak się zdarza. Ale żeby coś o proteście, o jakiejś akcji obywatelskiej, żeby tu, na wsi, to jeszcze, słowo daję, nigdy. I wtedy sobie pomyślałem o tym, że coś się jednak dzieje, i serce mi urosło, że to już, że rewolucja. I wtedy pomyślałem sobie też, że jeśli jakakolwiek rewolucja, to tylko kobiety.

Hollyłódź, czyli o Kamerze Akcji

Program Kamery Akcji został w dużej mierze dostosowany do aktualnych wydarzeń w świecie kultury filmowej. Pokaz wczesnych dokonań Smarzowskiego i spotkanie z reżyserem zbiegły się z premierą Wołynia, rozmowy o Sejsmografie duszy i Modernistkach odbyły się niedługo po ukazaniu się tych książek. Co imponujące, organizatorzy, podejmując temat wideo-esejów, wyprzedzili trendy w polskiej krytyce filmowej.

Dobra zmiana, czyli drobna zmiana na gorsze

Według obecnej ustawy, zdolność prawną nabywa się z chwilą urodzenia. Zdolność prawna to możliwość bycia podmiotem praw i obowiązków. Właśnie. Skoro płody mają prawa, powinny mieć również obowiązki. Prawa i obowiązki obywatela w stanie prenatalnym. Przecież wiadomo, że im wcześniej zacznie się uczyć dziecko dyscypliny, tym lepiej.

Neoliberalizm: jestem wiochą

O ile zatem „nurt chłopski” z lat 60., 70. i kawałka 80. diagnozował koniec istnienia pewnej klasy i wspólnoty, wraz z wprowadzeniem na wieś nowoczesności i elektryfikacji oraz migracjami do miast, o tyle obecne zainteresowanie wsią zdaje się wyrazem przywracania w ogóle pojęcia klasy – z oczywistym naciskiem na klasę wyzyskiwaną – i myślenia o wspólnotowości, a zatem ucieczki od potransformacyjnego modelu społeczno-gospodarczego.

Lokalny fenomen #Demoscena

Koniec lat 70. to dominacja Apple'a II i próba zawojowania amerykańskiego rynku modelami 400 i 800 przez Atari. Właściwie wszystko wskazywało na to, że Atari przebije rywala, oferując sprzęt o kilka klas lepszy, wyposażony w bardzo zaawansowany układ graficzny. Kiedy Apple II dopiero uczył się wyświetlać 16 kolorów, małe Atari już dysponowało paletą bijącą na głowę większość ówczesnych maszyn – 128 kolorów.

41. Festiwal Filmowy w Gdyni - PODSUMOWANIE

W tegorocznym Konkursie Głównym pokazano szesnaście tytułów. Z filmami było jak zawsze: kilka spełnionych, więcej przeciętnych, parę nieudanych. Trudno na podstawie tej statystyki kreślić polskiemu kinu nowe perspektywy, nawet jeśli jedna rzecz wydaje się oczywista: idą młodzi. No, idą. Ale czy coś przyniosą? Tego nie wiadomo.

Portret rysowany cyrklem (Jan P. Matuszyński, "Ostatnia rodzina")

32-letni Jan P. Matuszyński swoim debiutem przypomina, że codzienność zawsze pisana jest prozą. Nawet ta przeżywana przez wielkich ekscentryków. Proza życia bywa wszelako mniej jednoznaczna niż najbardziej zagadkowa sztuka. Tę drugą można przecież wcisnąć w organizujące je cztery ramy. Życia, tego kalejdoskopu nie zawsze powiązanych ze sobą obrazów, w ten sposób zamknąć się nie da. Czasem nawet nie warto próbować.

Prawdy bardzo nieartystyczne (wrażenia z filmu "Smoleńsk")

Jaką jeszcze prawdę przekazuje nam Smoleńsk? Prawdę ekranu. Przypomina o ogromnych możliwościach propagandowych kina i zarazem te możliwości zdaje się niweczyć. Czy aby na pewno? Reżyser zadziałał tu chytrze. Otóż wiarę w zamach, którą można obśmiać, zamienił na wiedzę o zamachu. Ostatecznie w filmie zostaje przeprowadzona jakaś analiza dowodowa, bohaterowie dość łatwo i pewnie żonglują argumentami na rzecz zamachu, zarazem wyśmiewają teorie o błędach pilotów, „pancernych” brzozach itd.