Niż (fragment)

Waiter, mówi się na kelnera, waiter, czyli w naszym języku kelner, czyli ten, który czeka, który czeka, aż mu skapnie, aż mu się dostanie to, co mu się niby należy. Kelner czeka do ostatka, czeka na ostatniego klienta, który wychodzi o północy, czeka, aż wszyscy usiądą, aż wstaną, czeka, aż nałożą dania, aż będzie można posprzątać, czeka, aż go wezwą, zawołają, czeka, aż mu zapłacą, czeka, bo może ktoś mu wepchnie gruby zwitek w kieszeń. Kelner to czekanie.

Przypadki Piotra Polaka (11): Sport dla radomiaka

Piotr Polak nie lubił i nie rozumiał sportu. Ta ultra ważna gałąź współczesności, nierozerwalnie związana z emocjami, dużymi pieniędzmi i władzą nad ludzkimi umysłami, była mu tak obca jak – dajmy na to – ekonomia dla Ostrówskiego. Albo i jeszcze bardziej, bo Melchior przynajmniej cały czas nosił przy sobie jakieś pieniądze i bezmyślnie je wydawał.

Sztuka przegrywania. Esej o bólu, jaki wywołują gry wideo [fragment 3]

Problem tragedii w fikcjonalnych grach dowodzi, że to porażka czyni nas odpowiedzialnymi za wydarzenia w wirtualnym świecie. Pomyślmy chwilę o odmianie gier opartych na pracy, których ukończenie wymaga jedynie poświęcenia sporej ilości czasu. Z punktu widzenia struktury taka gra nie różni się znacząco od oglądania filmu klatka po klatce.

Sztuka przegrywania. Esej o bólu, jaki wywołują gry wideo [fragment 2]

Niezręczność tragicznych zakończeń w grach (w których użytkownik odpowiada za cierpienie bohatera albo inne negatywne wydarzenia) pokazuje, że zwykłą, nieinteraktywną tragedię akceptujemy częściowo dlatego, że w żaden sposób nie odpowiadamy za cierpienie.

Odcyfrować muzykę. Sampel jako znak [fragment książki "Przeciw Gesamtkunstwerk"]

Muzyka nie potrafi być już dla nas „nową”, jakkolwiek by się starała. Z językiem jest podobnie. Obecna w języku, szeroko dyskutowana intertekstualność dotyczy również innych kulturowych przekazów i form artystycznych. Muzyka staje się przede wszystkim transformacją innej minionej muzyki. Nie jest już medium indywidualnego wyrazu, lecz podlega zasadom ustalonym przez instancje naszej muzycznej socjalizacji.

Sztuka przegrywania. Esej o bólu, jaki wywołują gry wideo [fragment 1]

Chociaż możemy nie lubić klęski jako takiej, stanowi ona nieodłączny element grania w każdą grę, jest czynnikiem motywacyjnym, czymś, co pomaga nam przebudowywać nasze strategie i dostrzegać głębię rozgrywki, dowodem na to, że kiedy ją przezwyciężymy, faktycznie rozwijamy się. Porażka wywołuje pozytywne konsekwencje, ale jest zawsze potencjalnie przykra lub choćby nieprzyjemna.

Barbara

W jednym z otwartych okien siedziała Kowalowa. Dziwnym byłoby, gdyby Kowalowa tam nie siedziała, bo o ile nie myła się albo nie spała, to siedziała zawsze. Patrzyła na ulicę i rzekę za nią, jakby prócz rezerwuaru zapachów robiła rezerwuar widoków i dźwięków. W jej wypadku był to zapas, z którym miała iść nie dalej niż w jesień i zimę.

Kultura puszczalskich [fragment]

Zmierzał do centrum. Umówili się w Galerii Krakowskiej pod Zarą. Pedały to zawsze Zara albo brytyjski streetwear. Zapamiętajcie. Jak traficie kiedyś na gagatka bez koszulki z wizerunkiem Matki Boskiej lub wnętrza jakiejś sakralnej budowli, to wiedzcie, że to najprawdopodobniej pomyłka, nie ten adres. Okazuje się wtedy, że wcale nie chodziło o ulicę Brzozową, tylko Wrzosową, i masz stąd spierdalać w podskokach.

Kresy nie istnieją (8): Literatura do towarzystwa

Aktualnie prowadziłem zapleczówkę dla jakiejś strony dla dziwek i musiałem wyczarowywać takie oto fantazyjne teksty jak ten powyżej. Pisałem, skrótowo mówiąc, instrukcje dla pań szukających sponsoringu oraz poradniki dla ich klientów. Dla pań – jak go zwabić i nie przestraszyć. Dla panów – dlaczego sponsoring jest dobry, normalny i przyjemny. Tak to się w skrócie prezentowało.